Zelfbeschadiging en andere Autisme Symptomen

Zelfbeschadiging is één van de symptomen van autisme, voortkomend uit frustraties en onvermogen. Andere symptomen omvatten bepaalde herkenbare gedragingen op sociaal, communicatief, motorisch en sensorisch gebied. Zelfbeschadiging wordt meestal geassocieerd met Borderline of depressie maar komt bij mensen met autisme ook voor maar is dan een gevolg van de beperkingen die hun aandoening met zich meebrengt.

Wat is autisme?

Autisme is een hersenaandoening die meestal van invloed is op de manier van communiceren, het vormen van relaties met anderen, en het op de juiste wijze reageren. Sommige mensen met autisme zijn relatief hoog functionerend qua spraak en intelligentie. Anderen zijn verstandelijk gehandicapt, of hebben ernstige taal vertragingen. Bij sommigen zorgt autisme ervoor dat de persoon afgesloten en uitgeschakeld lijkt, anderen lijken te zijn opgesloten in repetitief gedrag en rigide denkpatronen.

Hoewel mensen met autisme niet precies dezelfde symptomen en tekorten hebben, delen ze wel de neiging om bepaalde sociale, communicatieve, motorische en sensorische problemen te hebben die hun gedrag op voorspelbare manieren beïnvloeden.

Sociale symptomen

Vanaf het begin zijn de meeste baby’s sociale wezens. Vroeg in het leven kijken ze naar mensen, draaien in de richting van stemmen en glimlachen zelfs.

De meeste kinderen met autisme daarentegen lijken enorme moeite te hebben met het leren deel te nemen aan het geven-en-nemen wat hoort bij de alledaagse menselijke interactie. Zelfs in de eerste paar maanden van het leven vermijden ze oogcontact en hebben weinig belangstelling voor de omgeving. Ze lijken het leuker te vinden om alleen te zijn. Zij kunnen  ​​aandacht en genegenheid weerstaan of knuffels en knuffelen passief te accepteren. Later gaan ze zelden op zoek naar comfort of reageren met boosheid op genegenheid. In tegenstelling tot andere kinderen vinden ze het niet erg wanneer de ouder laat terugkomt maar ze tonen ook geen blijdschap als de ouder terugkomt. Ouders die uitkeken naar de geneugten van knuffelen, onderwijs, en spelen met hun kind, kunnen zich  verpletterd voelen door dit gebrek aan reactie.

Kinderen met autisme doen er ook langer over om te leren te interpreteren wat anderen denken en voelen. Subtiele sociale signalen, of het nu een glimlach, een knipoog, of een grimas is, hebben weinig betekenis. Voor een ​​kind dat deze signalen mist, betekent “Kom hier,” altijd hetzelfde, ongeacht of de spreker lacht en haar armen uitsteekt voor een knuffel of boos kijkt met de handen in de zij geplant. Zonder de mogelijkheid om gebaren en gezichtsuitdrukkingen te interpreteren, kan de sociale wereld verbijsterend lijken.

Om het probleem verergeren, hebben mensen met autisme problemen met het zien van dingen vanuit het perspectief van de andere persoon. De meeste 5-jarigen begrijpen dat andere mensen andere informatie, gevoelens en doelen hebben dan zijzelf. Een persoon met autisme kan het ontbreken aan een dergelijk inzicht. Dit onvermogen zorgt ervoor dat ze niet in staat zijn andermans reacties te voorspellen of te begrijpen.

Sommige mensen met autisme hebben ook de neiging om af en toe agressief te worden, waardoor het aanknopen van sociale relaties nog moeilijker wordt. Sommigen verliezen de controle, met name als ze in een vreemde of overweldigende omgeving zijn, of wanneer ze boos en gefrustreerd raken. Ze zijn soms in staat dingen kapot te maken, anderen aan te vallen, of doen aan zelfbeschadiging. Alan, bijvoorbeeld, kan een woedeaanval krijgen en bijt en schopt als hij gefrustreerd of boos is. Paulus, wanneer hij gespannen is of overweldigd wordt, kan een venster breken en gooit met dingen. Anderen zijn zelf-destructief, bonzen hun hoofd tegen de muur, trekken aan hun haar, of bijten hun armen.