Vormen van Autisme

Sinds vormen van autisme voor het eerst toegevoegd zijn aan de psychiatrische literatuur ongeveer 50 jaar geleden, zijn er tal van studies en theorieën over de oorzaken en vormen van autisme.

Onderzoekers hebben nog steeds geen overeenstemming bereikt met betrekking tot de specifieke oorzaken en vormen van autisme. Ten eerste moet worden erkend dat autisme een set van diverse symptomen, verschillende vormen van autisme bestaan en dat autisme vele oorzaken kan hebben. Dit concept is niet ongebruikelijk in de psychiatrie.

Verschillende vormen van autisme

Autisme wordt beschouwd als een biologische aandoening. In het verleden werd door sommige onderzoekers gesuggereerd dat vormen van autisme het gevolg zijn van slechte hechting vaardigheden van de kant van de moeder.

Dit geloof heeft geleid tot veel onnodige pijn en schuldgevoel aan de kant van de ouders van kinderen met autisme. Terwijl het in feite het onvermogen is om te communiceren van het individu met vormen van autisme.

Sommige risicofactoren voor vormen van autisme zijn de hoge leeftijd van de moeder of het tijdstip van de geboorte van het kind. Maar ook prenatale medicijngebruik bij de moeder of zwangerschapsdiabetes. Andere ondersteuning van een biologische theorie van vormen van autisme houdt in dat een aantal bekende neurologische aandoeningen worden geassocieerd met vormen van autisme kenmerken. Autisme is een van de symptomen van deze aandoeningen.

Vormen van autisme lijken het eindresultaat van tal van aandoeningen die de ontwikkeling van de hersenen beïnvloeden. Ook hebben studies aangetoond dat de hersenen bij mensen met autisme meestal een aantal afwijkingen hebben.

Er is ook een sterke associatie tussen autisme en epilepsie. Deze associatie werkt op twee manieren: Ten eerste zijn er veel patiënten (20% tot 30%) met autisme die ook epilepsie hebben. Ten tweede kunnen patiënten met epileptische aanvallen de verschillende vormen van autisme ontwikkelen. Een bijzondere en vaak onbegrepen verband tussen autisme en epilepsie is het Landau-Kleffner syndroom . Dit syndroom is ook bekend als verworven epileptische afasie. Sommige kinderen met epilepsie ontwikkelen een plotseling verlies van taalvaardigheden. Vooral receptieve taal (het vermogen om te begrijpen).

Bij deze kinderen is vaak  maar niet altijd een karakteristiek patroon van elektrische hersenactiviteit te zien op een EEG tijdens de diepe slaap. Dit wordt elektro grafische status epilepticus tijdens de slaap (ESES) genoemd. De gebruikelijke leeftijd waarbij het begin van het taalverlies of regressie is ongeveer 4 jaar oud, waardoor het Landau-Kleffner syndroom te onderscheiden is van autisme.

Het belang van deze bevindingen is dat het Landau-Kleffner syndroom soms kan worden behandeld met het middel Prednison. Dit verband tussen het Landau-Kleffner syndroom en vormen van autisme heeft ertoe geleid dat veel artsen op zoek gaan naar de typische EEG-patronen (ESES) bij personen met autisme. Dit ongewone EEG patroon wordt alleen gezien in diepe slaap waardoor meestal een opnames van maximaal 12 uur is vereist.

Veel kinderen en volwassenen met deze stoornis geven wat afwijkingen op hun slaap EEG, maar waarschijnlijk slechts weinigen hebben echt het Landau-Kleffner syndroom dat zal reageren op de behandeling.

Het moet ook worden opgemerkt dat Prednison in zeer hoge doses gebruikt wordt om het Landau-Kleffner syndroom te behandelen. Prednison geeft bijna altijd bijwerkingen die kunnen bestaan uit gewichtstoename, hoge bloeddruk, diabetes, groeistoornissen, maagzweren, prikkelbaarheid, stemmingswisselingen, hyperactiviteit, vernietiging van het heupgewricht en de vatbaarheid voor infectieziekten (onderdrukt het immuunsysteem).