ADD of ADHD?

ADD en ADHD worden vaak door elkaar heen gebruikt, maar is er een verschil en zo ja waar uit bestaat dat dan?.

Mensen met ADHD/ADD vertonen symptomen op het gebied van onoplettendheid, hyperactiviteit tot impulsiviteit. Sommigen hebben vooral last van symptomen op een bepaald gebied, maar niet van de andere.

• Als 6 of meer van de symptomen van onoplettendheid aanwezig zijn bij de diagnose dan is ADD het overheersende, onoplettende type van toepassing. Dit is wat mensen bedoelen als ze verwijzen naar ADD. Technisch gezien is deze term is niet meer correct.
• Als 6 of meer symptomen vallen binnen hyperactief / impulsief  dan is de diagnose ADHD, dus overwegend hyperactief / impulsief type is van toepassing;
• Bij 6 of meer symptomen op alle drie de gebieden dan is diagnose ADHD kan Combined Type van toepassing.

Om de diagnose te kunnen stellen MOETEN enkele symptomen van hyperactiviteit-impulsiviteit of onoplettendheid die de beperkingen veroorzaken aanwezig zijn geweest voordat iemand  7 jaar oud is geweest.

Dit betekent dat een 10-jarige die plotseling begint met het weergeven van ADHD-symptomen niet kan worden gediagnosticeerd met ADHD als er geen indicatie van deze problemen waren toen het kind jonger was. Het is niet noodzakelijk dat deze symptomen van het kind problematisch waren op jongere leeftijd, maar er moet wel een indicatie zijn dat ze aanwezig waren.

ADD/ADHD symptomen voor het 7e levensjaar

Zo is het niet ongewoon dat kinderen met symptomen van onoplettendheid, maar niet met de hyperactieve / impulsieve symptomen, het goed doen in de lagere klassen van de basisschool omdat de academische eisen dan nog niet zo streng zijn. In latere klassen, echter, wanneer het werk  veeleisender wordt, kan het kind plotseling moeite met aandacht lijken te krijgen en ontstaan werkelijke leerproblemen. Hoewel het dus kan lijken dat de problemen met aandacht bij het kind plotseling ontstaan, kan uit een zorgvuldig onderzoek blijken dat er al eerder problemen waren met aandachtsprocessen.

In gevallen waarin er geen echte indicatie is van deze ADHD-symptomen, ook niet op een heel laag niveau, dan is dit niet de juiste diagnose. In plaats daarvan is het waarschijnlijk dat een ander type probleem, zoals een stemmingsstoornis of angststoornis, verantwoordelijk is voor de symptomen.

De ADD symptomen moeten op meerdere terreinen leiden tot beperkingen

Dit is een zeer belangrijke overweging. Om bij de hiervoor genoemde symptomen aan ADHD/ADD te denken, moeten ze het functioneren van het individu   aantasten op 2 of meer terreinen. Voor kinderen gaat het dan meestal om thuis en op school. Dit betekent dat als het kind symptomen heeft maar die zijn slechts zichtbaar thuis of op school, en nergens anders dan is Attention Deficit Hyperactivity Disorder /Attention Deficit Disorder niet de juiste diagnose.

Bijvoorbeeld, als de symptomen alleen zichtbaar zijn op school, maar niet thuis of op de zondagsschool, de scouting club of voetbal, enz., dan is ADHD/ADD niet een juiste diagnose. Ook als de symptomen uitsluitend worden gerapporteerd door de ouders als het kind thuis is, maar nergens anders wordne waargenomen, dan is ADHD/ADD waarschijnlijk ook niet van toepassing.
Het is belangrijk te benadrukken dat de intensiteit van ADHD symptomen aanzienlijk kunnen verschillen per deelgebied en het is niet nodig dat de mate van vermindering van symptomen gelijk is in verschillende omgevingen. Zo is het niet ongewoon dat een kind het op school beter doet dan thuis. Dit komt omdat de school veel meer structuur heeft en minder ruimte geeft aan druk gedrag. In de klas is aandacht een vereiste en worden individuele activiteiten afgeremd. Daarom wordt er dus als eis gesteld om te voldoen aan de criteria voor de aandachtsstoornis dat de symptomen zich op meerdere terreinen voordoen.