Hechtingsstoornis Kenmerken en Symptomen

Het is belangrijk om vroegtijdig veel te weten over een hechtingsstoornis en de kenmerken en symptomen hiervan.

Kenmerken en Symptomen van een Hechtingsstoornis

Een hechtingsstoornis komt in vele fasen van het leven voor en kan zich direct maar ook pas na velen jaren ontwikkelen. Om te beginnen kan allereerst een hechtingsstoornis bij een baby ontstaan. Het is normaal dat mensen bij een confrontatie met een huilende baby uiteindelijk gefrustreerd raken. Vooral als je baby urenlang huilt kan dit je zelfs boos, angstig of radeloos maken.

In alle voorkomende situaties van een hechtingsstoornis is het belangrijk dat je kalm en geconcentreerd bent omdat je dan beter in staat bent om erachter te komen wat er aan de hand is.

Onderstaande problemen vallen binnen een spectrum van lichte problemen die gemakkelijk kunnen verergeren richting de meest ernstige vorm, die bekend staat als reactieve hechtingsstoornis (RHS).

Het is nooit laat om hechtingsproblemen zoals een reactieve hechtingsstoornis te laten behandelen. Hoe eerder de symptomen van onveilige hechting worden aangepakt des te beter. Met vroege opsporing kan je voorkomen dat het een ernstiger probleem wordt. Tijdens de kindertijd kunnen hechtingsproblemen vaak eenvoudig worden verholpen met de juiste hulp en ondersteuning.

Tekenen en symptomen van een hechtingsstoornis bij kinderen:

• Geen oogcontact
• Lacht niet
• Wil niet worden gekalmeerd
• Huilt en is ontroostbaar
• Maakt geen geluiden
• Is niet geïnteresseerd in het spelen van interactieve spelletjes of het spelen met speelgoed
• Besteden veel tijd aan schommelen of zichzelf te troosten

Het is belangrijk om op te merken dat de vroege symptomen van een hechtingsstoornis vergelijkbaar zijn met de vroege symptomen van andere problemen zoals ADHD en Autisme. Als je een van deze symptomen herkend dan is het aan te raden om een afspraak te maken met je huisarts voor een professionele diagnose van het probleem.

Tekenen en Symptomen van een Reactieve Hechtingsstoornis

Kinderen met een reactieve hechtingsstoornis zijn zo verstoord in het begin van hun leven dat de toekomstige relaties ook worden aangetast. Ze hebben moeite met betrekking tot anderen en zijn vaak in hun ontwikkeling vertraagd. Een reactieve hechtingsstoornis komt vaak voor bij kinderen die zijn misbruikt, in aanraking zijn gekomen met de pleegzorg of weggehaald zijn bij hun primaire verzorger.

Vaak voorkomende tekenen en symptomen van een reactieve hechtingsstoornis zijn:

• Een afkeer van aanraking en lichamelijke genegenheid. Kinderen met reactieve hechtingsstoornis vaak terugdeinzen, lachen, of zelfs zeggen “Nee” bij aanraking. In plaats van het produceren van positieve gevoelens, worden aanraking en affectie gezien als een bedreiging.
• Controle. De meeste kinderen met een reactieve hechtingsstoornis gaan tot het uiterste om in controle te blijven en hulpeloos te voorkomen. Ze zijn vaak ongehoorzaam en opstandig.
• Woede problemen. Woede kan direct worden uitgedrukt in driftbuien of door middel van manipulatief agressief gedrag. Kinderen met een reactieve hechtingsstoornis kunnen hun woede verbergen in sociaal aanvaardbare acties, zoals het geven van een high five die pijn doet of het te hard knuffelen van iemand.
• Moeite met oprechte zorg en genegenheid. Kinderen met een reactieve hechtingsstoornis kunnen ongepast handelen richting vreemden en geven weinig of geen affectie richting hun ouders.
• Een onderontwikkeld geweten. Kinderen met een reactieve hechtingsstoornis kunnen zich gedragen alsof ze niet over een geweten beschikken en geen schuld, spijt of berouw tonen na slecht gedrag.